Σημαντική ανακοίνωση για τον παρόντα δικτυακό τόπο

Ο παρών δικτυακός τόπος σταμάτησε να ενημερώνεται μετά την εφαρμογή του προγράμματος "Καλλικράτης" αλλά θα συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι την ολοκλήρωση της μετάπτωσης των δεδομένων του. Ο δικτυακός τόπος του Νέου Δήμου Χανίων που περιλαμβάνει τους πρώην Δήμους Ακρωτηρίου, Ελ. Βενιζέλου, Κεραμιών, Νέας Κυδωνίας, Θερίσου, Σούδας και Χανίων βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.chania.gr.
Τηλέφωνο Δημοτικής Ενότητας Ελ. Βενιζέλου 2821 3 43800

Διάφορα Αξιοθέατα

Οι Μουρνιές είναι η γενέτειρα του Ελευθερίου Βενιζέλου και εκεί σώζεται το σπίτι που γεννήθηκε, το οποίο σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Ο επισκέπτης μπορεί να δει την παιδική κούνια του Βενιζέλου, η οποία διατηρείται, καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό με χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την προσωπική και πολιτική του πορεία, την οποία έχει επιμεληθεί το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» σε συνεργασία με τον τοπικό Δήμο, μετά την ανακαίνιση της οικίας.

 

Πρόκειται για ένα τυπικό κρητικό σπίτι της εποχής, πετρόχτιστο, διώροφο, το οποίο βρίσκεται κοντά στην πλατεία του χωριού. Το σπίτι ανήκε στον πατέρα του Ελευθερίου, Κυριάκο Βενιζέλο, στο οποίο είχε γεννηθεί και ο ίδιος όπως αναφέρει σε επιστολή του και δεν αποτελούσε προίκα της συζύγου του, Στυλιανής Πλουμιδάκη, όπως λανθασμένα πιστεύεται. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γεννήθηκε εκεί, την 11η Αυγούστου του 1864 και μια χαρακτηριστική αφήγηση έχει συνδεθεί με τη στιγμή της γέννησής του. Αναφέρεται δηλαδή ότι δύο γειτόνισσες είδαν τότε μία λάμψη στον ουρανό, γεγονός που θεώρησαν ότι προοιώνιζε τη σημαντική πορεία του παιδιού που μόλις είχε γεννηθεί. Μάλιστα ο ίδιος ο Βενιζέλος σχετικά μ’ αυτό το περιστατικό συνήθιζε να λέει, χωρίς υπεροψία, το εξής: «Αυτά μην τα λέτε, θα νομίζουν ότι είμαι θεόπεμπτος».

Ένα ακόμη περιστατικό από τη γέννηση του Βενιζέλου έγινε γνωστό από πολλούς μάρτυρες που το παρακολούθησαν. Δηλαδή όταν μία γυναίκα έκανε παιδιά, τα οποία γρήγορα πέθαιναν, σκηνοθετούσαν την παρακάτω σκηνή: «Μόλις γεννιόταν το παιδί, το έπαιρνε η μαμή ή κάποιος άλλος και το άφηνε στο δρόμο, έξω από το σπίτι. Τότε περνούσε από εκεί ο πατέρας του παιδιού, δήθεν τυχαία και ρωτούσε:

- Ποιανού είναι αυτό το παιδί;

- Είναι ξένο, του απαντούσε η γυναίκα που ήταν δίπλα του.

- Τι θα το κάνεις;

- Το πουλώ!

- Εγώ το αγοράζω, λέει ο πατέρας. Πόσο θέλεις;

- Ένα γρόσσι, απαντά η γυναίκα.

- Είναι δικό μου, λέει ο πατέρας και πληρώνει. Έπειτα παίρνει το παιδί στα χέρια του και το φέρνει στο σπίτι ως ξένο».

(Ν. Β. Τωμαδάκης, Ο Βενιζέλος έφηβος: Γενεαλογικά – Αλληλογραφία – Κείμενα, Αθήναι 1964, 95-96.)

Αυτή η σκηνή διαδραματίστηκε και με τον Ελευθέριο, πιστεύοντας ότι επειδή παρουσίαζαν το παιδί ως ξένο στην οικογένειά του, δεν θα πάθαινε τίποτα και θα ήταν ευλογημένο.

Επίσης γνωστή είναι η ιστορία σχετικά με τη βάπτιση του Βενιζέλου. Ο νονός του, ο ηγούμενος της Μονής του Αγίου Ελευθερίου, του έδωσε το όνομα Ελευθέριος, ελπίζοντας ότι θα είναι αυτός που θα ελευθέρωνε την Κρήτη από τους Τούρκους.

 

Στο σπίτι αυτό ο Βενιζέλος έζησε τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του, γιατί το 1866 ξέσπασε η μεγάλη κρητική επανάσταση και όλη η οικογένεια αναγκάστηκε να εξοριστεί στην Ερμούπολη της Σύρου για να αποφύγουν τις σφαγές των τουρκικών αρχών, λόγω της επαναστατικής δράσης του πατέρα του. Το 1872 μετά από αμνηστία που έδωσε ο Σουλτάνος επέστρεψαν στα Χανιά και έκτοτε ο Ελευθέριος πέρασε μερικά καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων στις Μουρνιές. Χαρακτηριστικά περιστατικά έχουν καταγραφεί από αυτή την περίοδο της ζωής του, που καταδεικνύουν τα προσόντα και τις αρετές που θα ανέπτυσσε μεγαλώνοντας.

Συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια των θερινών του διακοπών στις Μουρνιές, παίζοντας με συνομήλικούς του τους στρατιώτες, ο ίδιος είχε το ρόλο του αρχηγού, ο οποίος τους συντόνιζε και έδινε τις εντολές. Μέσα από το παιχνίδι τους, ξεχώριζε το πείσμα και η επιμονή του, που δεν υποχωρούσε ούτε μπροστά στις υποδείξεις και τις απαγορεύσεις των μεγάλων. Επίσης με το αίσθημα της δικαιοσύνης, που τον διακατείχε από τότε, δεν ανεχόταν την αδικία, τόσο εις βάρος του, όσο και των παιδιών που αποτελούσαν την ομάδα του. Στις επόμενες διακοπές του, μεγαλύτερος πια, αφιέρωνε τον περισσότερο χρόνο του στο διάβασμα βιβλίων, κάτω από την πλούσια βλάστηση της περιοχής. Ήδη λοιπόν από τα παιδικά του χρόνια άρχισε να επιδεικνύει τόσο τις ηγετικές του ικανότητες, υποδηλώνοντας τη μελλοντική του πορεία, όσο και την αγάπη του για τη γνώση, η οποία θα τον συνόδευε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του νεαρού Βενιζέλου, άσκησε και η έντονη προσωπικότητα του πατέρα του, ο οποίος ήταν άνθρωπος με αγωνιστικό πνεύμα, σπουδαίος πατριώτης, μετριοπαθής και με φιλελεύθερες αντιλήψεις. Ο Ελευθέριος, πάντα υπάκουος στις συμβουλές του πατέρα του, μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με ηθικές αρχές, όπου κυριαρχούσε η αγάπη για μάθηση και για ευρύτερη πνευματική συγκρότηση, ο αγώνας και η θυσία για την απελευθέρωση της πατρίδας.

Όλα εκείνα τα στοιχεία του χαρακτήρα του, που έκαναν ήδη την εμφάνισή τους μέσα από διάφορα περιστατικά της παιδικής του ηλικίας, εξελίχθηκαν αργότερα σε αρετές και προσόντα που οδήγησαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο να διαγράψει μία λαμπρή πορεία και να μεγαλουργήσει στην ελληνική και διεθνή πολιτική σκηνή του 20ου αιώνα.

Τα στοιχεία προέρχονται από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος»

Η οικία Ελ. Βενιζέλου είναι επισκέψιμη 17:00 - 19:00 καθημερινά.

Τις πρωινές ώρες μπορείτε να ζητάτε να σας ανοίξουν από το Δημαρχείο – έναντι οικίας Ελ. Βενιζέλου


Τα ερείπια Μινωικής έπαυλης στα ΝεροκούρουΑναξιοποίητος αλλά και άγνωστος στους πολλούς είναι ο αρχαιολογικός πλούτος που βρέθηκε πριν χρόνια στον κάμπο των Χανίων, στην περιοχή Νεροκούρου του δήμου Ελευθερίου Βενιζέλου αφού τίποτε δε φανερώνει την ύπαρξή τους και οι αυθαίρετες παρεμβάσεις των κατοίκων υποβαθμίζουν και θέτουν σε κίνδυνο τη μεγάλη αξία τους ως στοιχείων που αποδεικνύουν την αδιάλειπτη ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή από τα νεολιθικά κιόλας χρόνια έως και τα χριστιανικά.

Το σημαντικότερο εύρημα στα Νεροκούρου είναι τα απομεινάρια ενός κτίσματος που χαρακτηρίζεται ως ‘μινωική έπαυλη’. Ήλθε στο φως μετά από χωματουργικές εργασίες σε αγροτεμάχιο του Ινστιτούτου Υποτροπικών Φυτών και Ελιάς Χανίων, βόρεια του ερειπωμένου ναού του Άι –Γιώργη του Μεθυστή, το καλοκαίρι του 1976.

Από τους πρώτους που αντίκρισαν τα ευρήματα ήταν ο κ. Γρηγόρης Πανιεράκης που δούλευε τότε στο Ινστιτούτο και στη συνέχεια υπηρέτησε στην αρχαιολογική υπηρεσία ως φύλακας ως και τη συνταξιοδότησή του πριν 10 χρόνια περίπου: «Δουλεύαμε σ’ αυτό το χωράφι και σηκώσαμε κάτι πέτρες μεγάλες. Άκουσα τους εργάτες ότι τούτα είναι αρχαία και πρέπει να το πούμε. Γρήγορα μαθεύτηκε και σε δυο-τρεις μέρες ήρθανε οι αρχαιολόγοι εδώ, σα δέκα άτομα. Μας ρωτήσανε πώς τα βρήκαμε.

Περιφράξανε το μέρος, βρήκανε πιθαράκια, φλιτζανάκια και χάλκινα αντικείμενα, και σε ένα άλλο μέρος μικρότερο πιο πέρα που βρήκανε κάτι πιθάρια. Είπανε ότι ήτανε μινωικά. Ό,τι βρίσκανε το πηγαίνανε στο μουσείο και το συγκολλούσανε. Στην αρχή ήταν Έλληνες αρχαιολόγοι με το Τζεδάκη και μετά, γύρω στο 1980 ήλθαν και Ιταλοί. Παλιά υπήρχε μια πινακίδα στην πόρτα αλλά τη σπάσανε».

Όπως εξηγεί η κα Μαρία Ανδρεαδάκη- Βλαζάκη προϊσταμένη ΚΕ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, πρόκειται για ευρήματα που χρονολογούνται από την περίοδο 1700 π.Χ-1450 π.Χ, των λεγόμενων νεοανακτορικών χρόνων.

Μάλιστα το συγκεκριμένο είναι το καλύτερα σωζόμενο σπίτι και παρουσιάζει πολύ προσεγμένη αρχιτεκτονική που ακολουθεί τα ανακτορικά πρότυπα με πλακόστρωτα δάπεδα, πολύθυρο και όροφο και εντάσσεται στις λεγόμενες ‘μινωικές επαύλεις’. Κατά τις ανασκαφές βρέθηκαν σε αυτό αρκετά χάλκινα αντικείμενα που δηλώνουν κάποια πιθανή δραστηριότητα επεξεργασίας χαλκού (εργαστήρια) στην περιοχή. Βρέθηκε επίσης πολλή κεραμική.

Η αρχιτεκτονική αυτή πρακτική συνηθίζεται και στην επόμενη περίοδο (υστερομινωική) σε οικισμούς –δορυφόρους των ανακτόρων. Η θέση του οικισμού Νεροκούρου πάνω στον οδικό και το θαλάσσιο δρόμο επικοινωνίας των Χανίων με την υπόλοιπη Κρήτη, μπορεί να θεωρηθεί ως σημαντική παράμετρος για την ανάπτυξή του.

Στον κάμπο των Νεροκούρου έχουν βρεθεί κατά καιρούς πολλές αρχαιότητες που φανερώνουν ότι η περιοχή κατοικήθηκε από την αρχή των μινωικών χρόνων -ακόμη και από τα νεολιθικά χρόνια- στα κλασικά, ελληνιστικά, ρωμαϊκά, έως και τα χριστιανικά χρόνια.

Κτιριακά λείψανα βρίσκονται διάσπαρτα στον κάμπο της περιοχής που προστατεύονται από την αρχαιολογία και η οικοδόμηση γίνεται υπό όρους. Αλλού απαγορεύεται εντελώς και αλλού υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και κατόπιν σχετικής άδειας από την αρχαιολογική υπηρεσία.

Παρόλα αυτά, αυθαίρετες παρεμβάσεις και διαμορφώσεις στη γύρω περιοχή έχουν γίνει και γίνονται παρά τις σχετικές καταγγελίες και την επέμβαση της αστυνομίας ενίοτε.

Μάλιστα κατά το παρελθόν υπήρχε ενημερωτική πινακίδα που δύο φορές καταστράφηκε από πυροβολισμούς αγνώστων και τώρα πια έχει αφαιρεθεί.

Στο πλαίσιο των καθαρισμών των αρχαιολογικών χώρων που προτίθεται να κάνει η αρχαιολογική υπηρεσία το αμέσως προσεχές διάστημα, όπως τόνισε η κα Ανδρεαδάκη – Βλαζάκη, προτεραιότητα θα δοθεί στην περιοχή των Νεροκούρου όπου επιπλέον θα αποκατασταθεί η περίφραξη των αρχαιολογικών χώρων και θα τοποθετηθεί εκ νέου ενημερωτική πινακίδα.

ATTACHMENTS_TITLE
ΑρχείοFILE_SIZE
DOWNLOAD_THIS_FILE_SΕυρήματα27 Kb
DOWNLOAD_THIS_FILE_SΙστορία - αρχαιολογία - μνημεία58 Kb

Το Μουσείο Σχολικής Ζωής N. Χανίων ιδρύθηκε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων μετά από σχετική πρωτοβουλία και πρόταση εκπαιδευτικών και πνευματικών ανθρώπων του τόπου μας.

Περισσότερα...

Φωτογραφίες

Copyright © 2009 Δήμος Ελευθερίου Βενιζέλου. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
Η ιστοσελίδα αναπτύχθηκε και φιλοξενείται από την MSC AE.
Για την λειτουργεία της ιστοσελίδας χρησιμοποιείται Joomla! που είναι Ελεύθερο Λογισμικό, που διατίθεται βάσει της Άδειας GNU/GPL.