Βρίσκεται στη μέση της κοινότητας. (Για την ίδρυση του θα αναφερθούμε περιληπτικώς στη μελέτη του γνωστού και αξιόλογου συμπολίτη μας κ. Ανέστη Μακριδάκη, εκδόσεως 1960). Ιερά Μονή Χρυσοπηγής ή Ζωοδόχου Πηγής του Χαρτοφύλακος.
Μια προφορική παράδοση ανάγει την ίδρυση το 1400. Απο επίσημα έγγραφα ιστορικά βεβαιωμένα οι πρόγονοι του Ιωάννη Χαρτοφύλακα ίδρυσαν τη Μονή περί το 1560. Ο Ναός υπήρχε και προηγουμένως με μερικά οικήματα ως οικογενειακός ναός των Χαρτοφυλάκων. Οι προγόνοι του Ιωάννη ίδρυσαν τη Μονή και ο πατήρ του, Χριστόφορος, την παρεχώρησε για εγκατάσταση καλογήρων, αφού την προικόδοτησε με μερικά κτήματα για τη συντήρηση τους. Κώδικας παλιός που να αναφέρεται το ιστορικό της ίδρυσης της Μονής δεν υπάρχει, ούτε καμιά κτητορική επιγραφή. Το έτος1863 το αναγραφόμενο στην είσοδο του ναού είναι προφανώς έτος ανακαινίσεως του. Το πρώτο μικρό εκκλησάκι των Χαρτοφυλάκων, βυζαντινού ρυθμού, βρίσκεται στη μέση του σημερινού ναού. Προστέθηκαν κατόπιν τα παρεκκλήσια της Αγίας Αικατερίνης και του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και ο πρόναος.
Στην ιερά μονή Χρυσοπηγής διατηρούνται πολύτιμα κειμήλια τα οποία παρουσιάζουν μεγάλο ιστορικό και θρησκευτικό ενδιαφέρον. Στη Χρυσοπηγή άνηκαν παλαιότερα τα Μοναστήρια της Αγίας Κυριακής στα Περιβόλια και του Αγίου Ελευθερίου στις Μουρνιές, το οποίο σε κάποια εποχή υπήρξε και έδρα του Ηγούμενου των τριών μοναστηριών. Τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα η Χρυσοπηγή βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, με δεκαπέντε περίπου καλόγερους, πολλές καλλιεργημένες εκτάσεις με ελαιόδεντρα, εσπεριδοειδή, αμπέλια, καρποχώραφα, κοπάδια (αιγοπρόβατα) κ.α. Οι δίαφοροι εργαζόμενοι της μονής διέμεναν σε κτίσματα που βρίσκονταν εκεί που είναι σήμερα το νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου Κατσιφαριανών.
Ο ρυθμός αυτός με μικρή κάμψη κράτησε μέχρι τη Γερμανική κατοχή 1941-45, όπου άρχισε ραγδαία η παρακμή. Μετά την απελευθέρωση είχαν μείνει μόνο τρείς καλόγεροι, ο Αθανάσιος Πενθερουδάκης, Ιερόθεος Βαλαδάκης και Κάλλιστος Γλυνιαδάκης. Πολλά κτήματα της μονής περιήλθαν στο εφεδρικό ταμείο και μοιράστηκαν στους εφέδρους πολεμιστές, αλλά καταπατήθηκαν και αρκετά πωλήθηκαν σε ιδιώτες και υπηρεσίες. Ο σταθμός Γεωργικής Έρευνας, η Υ.Ε.Β, το Δασαρχείο, το Συσκευαστήριο μανταρινοπαραγωγών και οι αεροστρόβιλοι ΔΕΗ Ξυλοκαμάρας, έχουν εγκατασταθεί σε πρώην κτήματα την Χρυσοπηγής.
Τη δεκαετία 1980-90 παρεχηρήθηκαν απο τη μονή προς την τότε κοινότητα Νεροκούρου αρκετά αγροτεμάχια για παιδικές χαρές, Γυμνάσιο, επέκταση σχολείου, νεκροταφείου, δρόμων κλπ. Το 1946-47 για δύο χρόνια στεγάστηκε στα κτήρια της μονής η Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης πριν μεταστεγαστεί στην Αγία Τριάδα Ακρωτηρίου.
Τη δεκαετία του 1960 απεβίωσαν οι δύο Ιερομόναχοι Αθανάσιος Πενθερουδάκης και Ιερόθεος Βαλαδάκης, προσήλθαν όμως δύο νεότεροι μοναχοί, ο Μεθόδιος Κωστοξενάκης και ο Αγαθάγγελος Θωμαδάκης, όπου μαζί με τον Κάλλιστο Γλυνιαδάκη, παρέμειναν στη μονή μέχρι το 1976, όπου υπέργηροι πιά μετοίκησαν οι μέν Κάλλιστος και Αγαθάγγελος στο ίδρυμα Αγίου Νεκταρίου, ο δε Μεθόδιος στην Αγία Τριάδα. Τον ίδιο χρόνο το μοναστήρι έγινε γυναικείο. Τρείς νέες καλόγριες προερχόμενες απο την Ηπειρωτική Ελλάδα παρέλαβαν τη μονή.
Στην αρχή οι κάτοικοι της περιοχής τις δέχτηκαν με κάποια επιφυλακτικότητα λόγω συναισθηματικών δεσμών με το μοναστήρι και τους αποχωρήσαντες μοναχούς. Πολύ γρήγορα όμως με τη μόρφωση, την ευσέβεια, την εργατικότητα και τη φιλοξενία τους απέκτησαν την απόλυτη εμπιστοσύνη και αγάπη όχι μόνο των κατοίκων της περιοχής, αλλα και της πόλεως των Χανίων και γενικότερα του Νομού.
Σήμερα το μοναστήρι συνεχώς ανακαινιζόμενο προσερχόμενων και νέων καλογριών απο όλα τα μέρη της Ελλάδος έχει γίνει το κόσμημα της περιοχής. Γνωστό όχι μόνο ανά το πανελλήνιο αλλά και σε πολλές ξένες χώρες, χιλιάδες επισκέπτες το επισκέπτονται κάθε χρόνο, Έλληνες και ξένοι.