Το Νεροκούρου ήταν και είναι ένα πολύ ωραίο χωριό, κτισμένο στους πρόποδες της οροσειράς Αλιγάνου, με πανοραμική θέα από τη Σούδα μέχρι τα Χανιά και δυτικότερα το Κολυμπάρι και τον απέραντο κάμπο της περιοχής αυτής. Κατά τα γραφόμενα στο βιβλίο του κ. Σπανάκη είχε αλλάξει κατά διαστήματα πολλούς τρόπους διοικήσεως μέχρι το 1938 που αποτέλεσε ιδίαν Κοινότητα. Τώρα μαζί με τις Μουρνιές αποτελούν το δήμο Ελευθερίου Βενιζέλου, πρώτο σε πληθυσμό μετά το δήμο Χανίων. Μέχρι το 1923 οι κάτοικοι ήταν το πλείστον Χριστιανοί αλλά και Τούρκοι, οι οποίοι ανταλλάγησαν με τους Μικρασιάτες ομοφύλους και ομοθρήσκους αδελφούς μας.