Είσοδος      |     
Ενημέρωση
Αρχείο ΔΤ 2003

12/05/03,Ομιλία του Δημάρχου Χανίων Κυριάκου Βιρβιδάκη στην Παρουσίαση του Λευκώματος του Βαλέριου Λεωνίδη

19.08.2008 | Ώρα δημοσίευσης: 09:08

Ομιλία του Δημάρχου Χανίων Κυριάκου Βιρβιδάκη στην Παρουσίαση του Λευκώματος του Βαλέριου Λεωνίδη στις 10-5-2003 στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τον Βαλέριο, εγώ θα περιοριστώ στην σύντομη αναφορά μου στην μάχη που έδωσε μπροστά σε χιλιάδες φανατικούς οπαδούς του Τούρκου Παγκόσμιου Πρωταθλητή και Ολυμπιονίκη Ναϊμ Σουλεϊμάνογλου το 1994 στην Κωνσταντινούπολη. Στο κλειστό Γυμναστήριο της πόλης απέναντι ακριβώς από τα Θεοδοσιανά Τείχη ο Βαλέριος έδειξε σε όλους την αστήρευτη σωματική και ψυχική του δύναμη, την πεντακάθαρη Ελληνική του ψυχή και την βαθειά Χριστιανική του πίστη. Δεν ξέρω αν τα αισθήματα ήταν τόσο έντονα επειδή είμασταν στην Κωνσταντινούπολη και η προσμονή της λύτρωσης και της νίκης μεγάλη.

"Σώπα Κυρία Δέσποινα μην κλαίς και μη δακρύζεις πάλε με χρόνους με καιρούς πάλε δικά σου είναι"

Δεν ξέρω αν ήταν η αίσθηση της μεγάλης μάχης του Μαϊου του 1453 και της θυσίας πάνω στα Θεοδοσιανά Τείχη. Τα τείχη που οικοδομήθηκαν από τον Ανθέμιο το 413 και απετέλεσαν την βασική και μόνιμη οχύρωση της Πόλης ως το τέλος της Αυτοκρατορίας. Δεν ξέρω αν ήταν η υπερηφάνεια και το αίσθημα ευθύνης όταν είσαι ''Ελληνας μαχόμενος σε Ιστορικά Πάτρια εδάφη

"Τιμή σ''εκείνους όπου στη ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες"

Ίσως όλα μαζί. Ίσως τέλος να ήταν το αίσθημα ευθύνης του Βαλέριου να νικήσει εκεί στον Ιστορικό χώρο του Ελληνισμού μετά από πεντέμιση αιώνες τον Τούρκο αντίπαλό του. Τα μεγάφωνα των αναγγέλουν. Λεωνίδης Ελλάς. Ουρανομήκεις κραυγές από τις χιλιάδες των Τούρκων θεατών που κραδένοντας σημαίες και κάθε λογίς λάβαρα αποδοκιμάζουν τον Έλληνα που τόλμησε να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Ναϊμ Σουλεϊμάνογλου. Αγέρωχος ο Βαλέριος ανεβαίνει στο πλατώ και ενώ οι αποδοκιμάσίες κορυφώνονται ο ''Ελληνας γυρίζει με βλέμα σπινθηροβόλο ατενίζει τον όχλο και τολμά, τολμά να κάνει 3 φορές τον Σταυρό του αργά, σταθερά, ευλαβικά. "Ο γλυκασμός των Αγγέλων των θλιβομένων η χαρά Χριστιανών η προστάτης, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, Χρυσοπλοκώτατε πύργε και δωδεκάτειχε πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα του Βασιλέως ακατανόητον θαύμα...". ''Εψαλε πάνδημος η Κωνσταντινούπολις τον Μαϊο του 1453 πάνω στα Θεοδοσιανά Τείχη. Αυτό εξέφραζε με την πρέπουσα ευλάβεια εκεί στην βασιλεύουσα και ο Βάλεριος. Και ως του θαύματος τα λάβαρα χαμήλωσαν οι φωνές έπαψαν, ο όχλος υπέκυψε στον αγώνα και την αγωνία του μαχητή. Και ο Βαλέριος νίκησε. Δεν έχει σημασία αν με προδοσία με παραβίαση των κανονισμών κάτω από την απειλή του όχλου αλλοιώθηκε το αποτέλεσμα. Ο Βαλέριος ήταν είναι και θα είναι για όλους μας ο νικητής.

"Και περισσότερη τιμή τους πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο εφιάλτης θα φανεί στο τέλος και οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε"

Βαλέριε να είσαι καλά που καθυπόταξες τα λάβαρα και μας χάρισες έστω και για λίγο την λύτρωση στην πόλη της Θεοτόκου που απροσμάχητος, ανυψώθηκε πάνω από τα μπαϊράκια και εντάχθηκε στην χώρα του Αχώρητου.